پاروویروس، بیماری شایع بین سگ ها
بیماری پاروویروس سگ چیست؟
پاروویروس نام ویروسی‌ست که در سگ‌های جوان، بیماری واگیردار و فوق حادی (عمدتاً در دستگاه گوارش) بنام پاروو ایجاد می‌کند. بیماری پاروویروس سگ یک بیماری جدید محسوب می‌شود چرا که در دهه‌های اخیر برای اولین بار در انگلستان گزارش شد. این بیماری بسیار مسری، شایع، تب‌دار، عفونی و با تلفات بالا (به خصوص در نژادهای خاص) می‌باشد و انتشار جهانی دارد. در گذشته این ویروس در توله‌های زیر یک ماه بیماری قلبی ایجاد می‌کرد و باعث نارسایی‌های قلبی می‌شد اما درحال حاضر فرم قلبی بیماری، به ندرت اتفاق می‌افتد. برای درمان قطعی این بیماری محصولی با کیفیت بالا و تضمین شده تولید می شود. برای خرید روی لینک زیر کلیک کنید.
مکمل TRM خمیر پروبیوتیک کنی جست کامبی جهت پیشگیری و درمان اسهال سگ و گربه 32 میلی‌لیتر
عامل بیماری پاروویروس سگ ها
عامل بیماری یک دی‌ان‌ای ویروس فوق‌العاده کوچک است که بسیار ویروس مقاومی‌ست به گرما، سرما، رطوبت و خشکی و تنها با ماده‌ای بنام هیپوکلریت‌سدیم (وایتکس) از بین می‌رود که با نسبت ۱ به ۳۰ باید تهیه شود.
چرا و چگونه سگ می‌تواند به پاروویروس مبتلا شود؟
پاروویروس در تمام محیط‌ها می‌تواند حضور داشته باشد اما این به این معنی نیست که چون ویروس احتمال حضور در محیط زندگی حیوان را دارد، پس بلافاصله پس از برخورد حیوان و ویروس، حیوان ما مبتلا می‌شود: خیر بسته به کارآمد بودن سیستم ایمنی حیوان و مقدار دوز ویروسی که حیوان با آن برخورد داشته، احتمال مبتلا شدن به ویروس در سگ‌های مختلف متفاوت خواهد بود و ممکن است حیوان به علت واکسینه بودنیا داشتن آنتی‌بادیِ مادری یا درصورت کارآمد بودن سیستم ایمنی، حتی در صورت برخورد با ویروس اصلاً درگیر بیماری نشود. اما در صورت ضعف سیستم ایمنیو حضور حیوان در محیط با آلودگی بالا، احتمال مبتلا شدنِ حیوان وجود دارد.
ویروس از چه راه‌هایی می‌تواند وارد بدن حیوان شود؟
ویروس هم بصورت مستقیم از حیوانی به حیوان دیگر هم از طریق غیرمستقیم یعنی از طریق محیط و حتی فردی که حیوان آلوده را حمل کرده می‌تواند منتقل شود. ویروس از راه دهان و ترشحات بینی می‌تواند وارد بدن حیوان شود بطوری که حیوان اگر با مدفوع حیوان آلوده در ارتباط باشد ویروس به راحتی منتقل می‌شود. لباس‌ها و کفش‌های صاحب حیوان مبتلا می‌تواند حاوی ویروس باشد و در صورت تماس حیوان سالم با موارد بالا احتمال مبتلا شدن وجود دارد.عمدتاً راه انتقال این ویروس مدفوعی - دهانی می‌باشد (از مدفوع حیوان آلوده وارد دهان حیوان سالم می‌شود).
بیماری‌زایی ویروس پس از ورود به بدن حیوان چگونه است؟
ویروس پس از ورود از طریق دهان یا بینی بلافاصله در غدد لنفاوی سروگردن حیوان منتشر می‌شود و در آنجا وارد لنفوسیت‌ها (نوعی از گلبول‌های سفید) می‌شود و به سرعت از روی خودش شبیه‌سازی می‌کند و تکثیرمی‌شود سپس از طریق لنفوسیت‌ها وارد جریان خون می‌شود. ویروس پس از تکثیر موجب نابودی سلول میزبان می‌شود و به همین دلیل به سرعت لنفوسیت‌ها کاهش می‌یابد و در آزمایش خون لنفوپنی (کاهش لنفوسیت‌های خون) مشاهده خواهد شد، ویروس پس از ورود به جریان خون به سراغ سلول‌های هدفِ بعدی یعنی سلول‌های مغز استخوان (محل ساخت سلول‌های خونی) حیوان می‌رود و در آنجا به سرعت تکثیر شده و موجب مرگ سلول‌های مغزاستخوان می‌شود که همین امر موجب کاهش سلول‌های خونی و در نهایت ضعف شدید سیستم ایمنی خواهد شد، که در نتیجه آن در آزمایش خون هم لنفوپنی و هم نوتروپنی (کاهش نوتروفیل‌های خون) خواهیم داشت.پس از مغز استخوان به سراغ سلول‌های دیواره روده کوچک رفته و در بافت پوششی روده تکثیر می‌شود و موجب تخریب بافت پوششی روده می‌شود و در آنجا از جذب مواد غذایی جلوگیری می‌کند که اسهال‌های خونی مکرر حیوان نیز ناشی از همین امر می‌باشد.
- اسهال یا اسهال‌های خونی
- استفراق مکرر
- بی‌حالی
- تب
- بی‌اشتهایی افسردگی
نشانه‌های ذکرشده برای غالب بیماری‌های عفونی اتفاق می‌افتد و بطور اختصاصی برای پاروویروس نیست اما اگر در توله‌های زیر ۴ ماه همزمان اسهال خونی و استفراغ اتفاق بیافتد باید به اولین بیماری‌ای که مشکوک شویم، پاروویروس باشد و بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنیم.
دوره نهفتگی ویروس یا کمون بیماری چند روز است؟
ویروس پس از ورود به بدن میزبان، می‌تواند از ۲ روز تا ۷ روز علائم نداشته باشد حتی در برخی مطالعات تا ۱۴ روز هم ذکر شده است.
چه سگ هایی مستعد بیماری پاروویروس هستند؟
* همزمانی با سایر عفونت‌ها:خصوصاً همزمانی با باکتری‌هایی که در روده ایجاد سم می‌کنند که خود این آندوتوکسمی می‌تواند باعث شوک بشود.
* سن حیوان: در سنین پایین ریسک بیماری بسیار بیشتر است. یک حیوان مسن ممکن است خودبه‌خود و یا با درمان بهبود یابد اما در توله‌های کمتر از ۴ ماه احتمال مرگ حیوان به مراتب بالاتر است.
* ژنتیک: یکسری نژادها مانند دوبرمن، روت ویلر، گریت‌دین، لابرادور و پیت بول به بیماری حساس‌تر هستند و در صورت بیمارشدن احتمال مرگ بسیار بالایی دارند.
* استرس: استرس هم به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، می‌تواند باعث مستعد کردن حیوان شود.
تشخیص بیماری پاروویروس سگ
هر اسهال خونی‌ای علتش پاروویروس نیست وعوامل مختلف باکتریایی و انگلی هم می‌توانند اسهال خونی ایجاد کنند.
* یکی از روش‌های تشخیص برمبنای آزمایش خون است که در آن لمفوپنی و نوتروپنی خواهیم دید.
* الایزا و سنجش تیتر آنتی‌بادی که به شکل تصاعدی افزایش می‌یابد.
* استفاده از کیت‌های سریع تشخیصی که حساسیت و ویژگی بالایی دارند این کیت‌ها آنتی‌ژن دفع شده در مدفوع را شناسایی می‌کنند. این کیت هم مثبت کاذب و هم منفی کاذب می‌تواند نشان دهد برای مثال اگر زمانی که از کیت استفاده می‌شود از ورود ویروس زمان زیادی گذشته باشد بدن علیه ویروس آنتی بادی تولید کرده است و ما منفی کاذب خواهیم داشت.
درمان بیماری پاروویروس
هیچ دارویی مخصوص پاروویروس وجود ندارد و تنها می‌توان از:
درمان‌های حمایتی استفاده کرد بطوری که برای جبران آب ازدست رفته بدن، توسط اسهال و استفراغ باید سریعاً مایع درمانی وریدی صورت گیرد تا حیوان دچار شوک نشود.
آنتی‌بیوتیک تراپی هم باید انجام بشود زیرا در صورت تضعیف سیستم‌ایمنی، بدن حیوان مستعدِ ابتلاء به عفونت‌های ثانویه باکتریایی می‌باشد.
حتماً باید از خوردن و آشامیدن پرهیز شود زیرا وضعیت گوارش حیوان را بدتر می‌کند.
از داروهای ضد اسهال یا ضد استفراغ هم می‌توان استفاده کرد.
در برخی مواقع در صورت کم‌خونی انتقال خون یا پلاسما هم انجام می‌شود.
راه پیشگیری از ابتلاء به این بیماری پاروویروس سگ
برای پیشگیری باید از بردن توله‌ها پیش از واکسیناسیون به محل‌های آلوده مثل محل‌های پرورش سگ جلوگیری بشود و ترجیحاً سگ در محیط‌های پرجمعیت قرار نگیرد. اما مهمترین راه پیشگیری، واکسیناسیون به موقع است که در ۲ ماهگی و ۳ ماهگی و ۴ ماهگی، همچنین تکرار سالیانه انجام می‌شود. باید توجه کرد که حیوان در زمان واکسیناسیون دارای تیتر بالای آنتی‌بادی مادری نباشد زیرا باعث شکست واکسیناسیون می‌شود به همین دلیل باید واکسیناسیون در سن مناسب انجام شود و نباید اولین دوز واکسن در سن کمتر از ۲ ماهگی تزریق شود.
حیوانی که یک بار به پاروویروس مبتلا شود در صورت بهبودی تا آخر عمر مصون خواهد بود. حیوان آلوده حتی تا ۱۰ روز پس از بهبودی هم می‌تواند از طریق مدفوع ویروس را انتقال دهد.این ویروس در محیط خانه حداقل تا ۲ ماه می‌تواند بیماری‌زایی داشته باشد و در محیط بیرون، اگر بتواند از نور خورشید در امان باشد (مثل داخل خاک باغچه) می‌تواند ماه‌ها حتی سالها زنده بماند.در صورتی که حیوان شما قبلاً به پاروویروس مبتلا شده است برای نگهداری سگِ دیگر، حتماً باید از ضدعفونی بودن خانه اطمینان حاصل کنید اما خاک باغچه شما می‌تواند تا سالها آلوده باقی بماند.
